dc.contributor |
Háskóli Íslands |
dc.contributor |
University of Iceland |
dc.contributor.author |
Jónsson, Örn Daníel |
dc.contributor.author |
Karlsson, Bjarni Frímann |
dc.date.accessioned |
2017-05-09T10:57:55Z |
dc.date.available |
2017-05-09T10:57:55Z |
dc.date.issued |
2016-12-19 |
dc.identifier.citation |
Örn Daníel Jónsson, Bjarni Frímann Karlsson. (2016). Þarfir netsins. Stjórnmál og stjórnsýsla, 12(2), 541-562. doi:/10.13177/irpa.a.2016.12.2.17 |
dc.identifier.issn |
1670-6803 |
dc.identifier.issn |
1670-679X (e-ISSN) |
dc.identifier.uri |
https://hdl.handle.net/20.500.11815/263 |
dc.description.abstract |
Sú fallvatnsorka sem seld hefur verið til stóriðju hefur skilað óverulegum
hagnaði og fyrirséð er að hún mun ekki skila verulegum hagnaði nema dregið
verði úr skuldsetningu raforkufyrirtækjanna. Söluverðið er þekkt og að hluta til
fast. Væntingar um að stóriðja verði leið til að styrkja iðnað í landinu og auka
fjölbreytni útflutnings hafa snúist upp í andhverfu sína. Stóriðjugeirinn skapar
ekki fjölda starfa og margföldunaráhrifin eru ekki mikil. Þjóðhagslseg áhrif eru
mest á byggingartíma virkjananna. Niðurstaðan er að virkjun fallvatna hefur
skilað litlu; orkusölu til fimm fjölþjóðafyrirtækja og óverulegum skatttekjum,
utan tímabundins orkuskatts sem nú hefur verið aflagður. Fræðileg nálgun er að
mestu sótt til Max Weber; annars vegar tilgátunnar um yfirburði regluveldisins,
læsingu ákvarðanatöku í járnbúr, og hins vegar um að markleitin skynsemi,
verkfærnin, geti umpólast þannig að leiðin verði að markmiði. Þannig hefur
virkjun og orkuveita orðið að sérstakri atvinnugrein sem hefur eigin vöxt að
markmiði undir yfirskini arðsemi. Yfirlýst markmið um samfélagslega ábyrgð,
skyldur við nærsamfélagið og ábyrga umgengni við náttúruna eru löguð að
fyrirætlunum og framkvæmd, þ.e. „heildsölu á raforku til stórnotenda innan
rammaáætlunar“ |
dc.description.abstract |
The profit of sold hydropower energy to heavy industries is insignificant and
it is unlikely that it will be profitable unless the hydropower companies reduce
their debts. The energy price is known and partially fixed. Expectations that
(foreign investment in) Heavy Industry is a way to strengthen the domestic
market and diversify exports has ended up having the opposite effect. The
Heavy Industry sector does not create a significant number of jobs and the
amount of derived jobs is negligible. The macroeconomic effect is limited to
the construction period of the power plants. The result is that the hydropower
plants yielded only power supply for the three multinational corporations and
paid insignificant tax revenues, except for a temporary energy tax. No changes
are foreseeable. |
dc.format.extent |
541-562 |
dc.language.iso |
is |
dc.publisher |
Stofnun stjórnsýslufræða og stjórnmála við Háskóla Íslands |
dc.relation.ispartofseries |
Stjórnmál og stjórnsýsla;12(2) |
dc.rights |
info:eu-repo/semantics/openAccess |
dc.subject |
Stóriðja |
dc.subject |
Raforkuframleiðsla |
dc.subject |
Raforkuflutningur |
dc.subject |
Nýsköpun í atvinnulífi |
dc.title |
Þarfir netsins |
dc.title.alternative |
Energy policy – the expansion of the energy industry sector in Iceland |
dc.type |
info:eu-repo/semantics/article |
dcterms.license |
Creative Commons Attribution 4.0 License. |
dc.description.version |
Peer Reviewed |
dc.description.version |
Ritrýnt tímarit |
dc.identifier.journal |
Icelandic Review of Politics & Administration |
dc.identifier.doi |
/10.13177/irpa.a.2016.12.2.17 |
dc.relation.url |
http://www.irpa.is/article/viewFile/2498/pdf |
dc.contributor.department |
Viðskiptafræðideild (HÍ) |
dc.contributor.department |
Faculty of Business Administration (UI) |
dc.contributor.school |
Félagsvísindasvið (HÍ) |
dc.contributor.school |
School of Social Sciences (UI) |