"Tell all the Truth but tell it slant—": A Slant Approach to Analyzing Literature after 9/11

Abstract

This dissertation argues for a new, “slant” approach to analyzing post-9/11 literature, defined here as any work of literature published after September 11, 2001. Existing scholarship on post-9/11 literature tends to focus exclusively on novels that deal directly and explicitly with the attacks and their aftermath. I lay out a different strategy for conceptualizing and analyzing post-9/11 literature—a strategy that considers not only works that bear an obvious link to 9/11, but also, and perhaps more importantly, works whose engagement with 9/11 is indirect and/or oblique. The central assumption of this project is that just as the effects of 9/11 are often implicit in our contemporary world, so too are they often implicit in contemporary literature. The study is divided into five chapters. The first chapter reviews existing scholarship on post-9/11 literature, and then conducts close readings of three novels: Mohsin Hamid’s The Reluctant Fundamentalist (2007), Amy Waldman’s The Submission (2011), and Ayad Akhtar’s Homeland Elegies (2020). These books engage directly with 9/11 but do so in a fashion much different from the first wave of 9/11 fiction, where most of the unofficial canon of 9/11 literature resides. The next four chapters include case study analyses of nine novels published after 9/11. The purpose of these chapters is to demonstrate different ways in which seemingly non-9/11 novels can be productively read through a 9/11 lens. Chapter Two analyzes Cormac McCarthy’s The Road (2006), Kevin Powers’ The Yellow Birds (2012), and Celeste Ng’s Our Missing Hearts (2020) with respect to 9/11, paying special attention to the waves of panic, confusion, and trauma that characterized the early days after the attacks. Chapter Three considers novels that humanize the post-9/11 “Other” and offer tempered notes of hope regarding the redemptive power of art: Khaled Hosseini’s The Kite Runner (2003) and Christy Lefteri’s The Beekeeper of Aleppo (2019). Chapter Four analyzes works that explore post-9/11 belonging and identity, particularly among characters of color: Jhumpa Lahiri’s novel The Namesake (2003), Mira Nair’s adaption of The Namesake to the big screen (2007), and Chimamanda Ngozi Adichie’s novel Americanah (2013). Finally, Chapter Five analyzes works that evidence a renewed interest in and relevance of religion after 9/11 and wrestle with big existential questions: Marilynne Robinson’s Gilead (2004) and Ruth Ozeki’s A Tale for the Time Being (2013). The seeds of this slant approach to analyzing post-9/11 literature can be found in much of the existing scholarship in this field, including in foundational works by Richard Gray, Kristiaan Versluys, Martin Randall, Birgit Däwes, Ann Keniston, Jeanne Follansbee Quinn, and Arin Keeble, among others. However, no scholars have as yet fleshed out this fledgling approach. The ultimate goal of this research is to expand the notion of what can be considered a 9/11 novel, and, in so doing, to broaden the understanding of how 9/11 shows up—often undercover, often hidden in nooks and crannies—in contemporary literature, and also in contemporary life.

Þessi ritgerð færir rök fyrir nýrri, óbeinni nálgun við greiningu á bókmenntum eftir 11. september 2001. Núverandi rannsóknir á bókmenntum eftir 11. september hafa tilhneigingu til að einblína eingöngu á skáldsögur sem fjalla beint og beinlínis um árásirnar á Tvíburaturnana og eftirmála þeirra. Þessi ritgerð setur fram aðra stefnu til að skilgreina/móta hugmyndir um og greina bókmenntir eftir 11. september—stefnu sem tekur ekki aðeins til greina verk sem hafa augljós tengsl við 11. september, heldur einnig, og það sem er kannski mikilvægara, verka þar sem tengsl við 11. september eru óbein og/eða dulin. Meginforsenda þessarar ritgerðar er sú að rétt eins og áhrif 11. september eru oft óbein í samtímanum, þá eru þau oft óbein í samtímabókmenntum. Rannsókninni er skipt í fimm kafla. Fyrsti kaflinn kortleggur stöðuna í núverandi fræðum um bókmenntir eftir 11. september og greinir síðan þrjár skáldsögur: The Reluctant Fundamentalist (2007) eftir Mohsin Hamid, The Submission (2011) eftir Amy Waldman og Homeland Elegies eftir Ayad Akhtar (2020). Þessar bækur fjalla um 11. september á beinan hátt, en nálgast viðfangsefnið öðruvísi en fyrstu skáldsögurnar sem komu út eftir árásirnar. Næstu fjórir kaflar innihalda greiningar á einstökum verkum, á alls níu skáldsögum sem gefnar voru út eftir 11. september. Tilgangurinn er að sýna hvernig hægt er að túlka skáldsögur sem virðast ótengdar 11. september, í samhengi við þennan ógnarlega viðburð. Kafli tvö greinir The Road (2006) eftir Cormac McCarthy, The Yellow Birds (2012) eftir Kevin Powers og Our Missing Hearts (2020) eftir Celeste Ng með tilliti til 11. september, með sérstaka athygli á öldur skelfingar, ringulreiðar og áfalla sem einkenndu fyrstu dagana eftir árásirnar. Þriðji kafli fjallar um skáldsögur sem sýna „hina“ (e. the Other) í mannlegu ljósi eftir 11. september og vekja varkára von um mátt listarinnar: The Kite Runner (2003) eftir Khaled Hosseini og The Beekeeper of Aleppo (2019) eftir Christy Lefteri. Kafli fjögur greinir verk sem kanna það að tilheyra og sjálfsmynd eftir 11. september, sérstaklega meðal persóna með fjölbreyttan menningarlegan bakgrunn: skáldsaga Jhumpa Lahiri, The Namesake (2003), aðlögun Mira Nair á The Namesake á hvíta tjaldið (2007) og skáldsaga Chimamanda Ngozi Adichie, Americanah (2013). Fimmti kafli greinir verk sem sýna fram á endurnýjaðan áhuga og mikilvægi trúarbragða eftir 11. september og glíma við grundvallarspurningar um tilveruna: Gilead (2004) eftir Marilynne Robinson og A Tale for the Time Being (2013) eftir Ruth Ozeki. Fræ þessarar óbeinu nálgunar við greiningu á bókmenntum eftir 11. september er að finna í stórum hluta núverandi fræðimennsku á þessu sviði, þar á meðal í grunnverkum eftir 4 Richard Gray, Kristiaan Versluys, Martin Randall, Birgit Däwes, Ann Keniston, Jeanne Follansbee Quinn, og Arin Keeble, meðal annarra. Hins vegar hafa engir fræðimenn enn útfært þessa nýju nálgun. Lokamarkmið þessarar rannsóknar er að víkka út hugmyndina um hvað hægt er að líta á sem „11. september skáldsögu“ og með því að víkka skilninginn á því hvernig 11. september birtist—oft leynilega, oft falið í krókum og kimum—í samtímabókmenntum og einnig í samtímanum.