Abstract
For over 50 years, I have been studying, teaching, counseling, and rallying people in three distinct arenas: Engaged Buddhism, psychology, and activism. I have long referred to these as my pillars as I felt they upheld my intellectual development. I now realize that each of these pillars is fundamentally educational by nature, and that therefore, I have been both a lifelong learner as well as a teacher in a variety of settings. My initial doctoral research focused on educational transformation among learners participating in the University of Iceland´s International Studies in Education Program (ISE) in which I had been a B.A. student. I realized, however, that I was in a constant dialogue with myself; more personal and captivating topics that were part of my own journey arose, such as why was learning, formal, informal, and non-formal, such an important part of my life and what led me here? Thus, my journey in education became the main topic of my doctoral research. The purpose was to offer my personal story for further investigation and study. The present work, a heuristic autoethnography, focuses on my life in a variety of educational settings and how each of those pillars became increasingly integrated in my life.
This dissertation is in five parts: Prologue: The Accidental Heurist, Telling the Story, Framing the Story, Understanding the Story, and Epilogue: The Path of My Experience.
In The Accidental Heurist I introduce the work and the process of determining autoethnography as best suited to the research questions raised. In Telling the Story I review key aspects of my life in three roughly 20-year periods. Framing the Story serves as a bridge in the work and in it, I introduce the Three Pillars. Finally, in Understanding the Story, I use the conceptual framework created by the three pillars, plus education, to examine and understand the identified themes. I used an historical, narrative approach in presenting a reflexive chronicle of my life, describing the ways those intellectual pillars all grew out of specific experiences. I now understand that the culture being uncovered bit by bit in the study of my life is none other than the culture of education itself.
Making extensive use of photographs and stories from New York City to Japan, from Warner Bros. Pictures to hospital chaplaincy, I uncover the complex trajectory of someone whose life endured many discomfiting changes but who always retained an enthusiastic embrace of learning and a commitment to helping others learn, too. While Engaged Buddhism unites what is called activism with Buddhist principles in a unique combination, my prior studies and work in psychology also supported this journey. I realized that Buddhism, psychology, and activism were not single pillars that held aloft my development to which education was then added. Instead, these four clusters were interconnected from the very beginning, producing a combined activist - educator, I name an Activator, a reflection of the deep influence of caring and committed mentors who have played crucial roles throughout my life. My belief in this humanistic drive to assist others in becoming whole, in becoming more human, is a testament to the value of their love for me and is mirrored in my own love for the students with whom I work and whose life stories brought them here.
Í meira en 50 ár hef ég verið að læra, kenna, veita ráðgjöf og hvetja fólk til þátttöku á
sviðum tengdum búddisma, sálfræði og aktívisma. Þetta eru þær megin stoðir sem
vitsmunalegur þroski minn hvílir á. Ég geri mér núna grein fyrir því að hver þessara
stoða felur í sér menntun og því hef ég alla tíð stundað bæði símenntun og verið
kennari við margvíslegar aðstæður. Doktorsrannsókn mín beindist upphaflega að
umbreytingu menntunar meðal nemenda sem taka þátt í Alþjóðlegu námi í
menntunarfræði við Háskóla Íslands þar sem ég hafði verið BA-nemandi. Í þessu ferli
tók rannsókn mín nýja stefnu. Ég áttaði mig á því að ég átti í stöðugri samræðu við
sjálfan mig. Persónuleg og grípandi umræðuefni sem voru hluti af mínu eigin
ferðalagi komu upp. Hvers vegna varð nám, formlegt og óformlegt, svona mikilvægur
hluti af lífi mínu og hvað leiddi mig hingað? Þannig varð mitt eigið ferðalag um veröld
menntunar að meginviðfangsefni doktorsrannsóknarinnar, Markmiðið var að leggja
fram mína eigin sögu til frekari rannsóknar og greiningar. Í þessari ritgerð sem byggir
á sjálfsögulegri aðferðafræði, beini ég sjónum að lífi mínu á ýmsum skeiðum ævinnar
og rýni í hvernig þessar stoðir urðu sífellt samþættari.
Þessi ritgerð er í fimm hlutum: „Formáli: The Accidental Heurist“ eða hvernig ég
sjálfur varð „óvart“ að meginviðfangsefni rannsóknarinnar, „Að segja söguna“,
„Skipulag viðfangsefnisins“, „Að skilja söguna“ og „Eftirmáli: Slóð reynslu minnar“.
Í „The Accidental Heurist“ er vinnan og ferlið kynnt, sem varð til þess að ákveðið var
að styðjast við sjálfsögulega aðferð til að leita svara við þeim rannsóknarspurningum
sem fram komu. Í formálanum kynni ég verkið og ferlið sem leiddi til þess að ég ákvað
að beita sjálfsögulegri aðferðafræði. Í kaflanum „Að segja söguna“ fer ég síðan yfir
lykilatriði í lífi mínu, sem ég skipti í þrjú, um það bil 20 ára tímabil. Þriðji kaflinn er
svo einskonar brú í ritgerðinni þar sem ég kynni stoðirnar þrjár (búddisma, sálfræði
og aktívisma). Að lokum kynni ég í kaflanum „Að skilja söguna“ hugtakarammann sem
skapaður er af stoðunum þremur, auk menntunar, og notaðar eru til að skoða og skilja
þau þemu sem ég greindi.
Ég hef stuðst við sögulega frásögn við að setja fram og íhuga annál lífs míns og
hvernig þessar vitsmunalegu stoðir eiga sér allar rætur í ákveðinni reynslu. Ég skil
núna að menningin sem er afhjúpuð smátt og smátt í rannsókn minni á eigin ævi er
engin önnur en menntunarmenningin sjálf. Með því að nota mikið af ljósmyndum og sögum frá 60+ árum, frá New York til Japan,
frá Warner Bros. kvikmyndum til sjúkrahúsprests, afhjúpa ég flókin feril manns sem
tókst á við margar óþægilegar breytingar í lífi sínu en var alltaf áhugasamur um nám
og skuldbundinn því að hjálpa öðrum.
Þó að virkur búddismi sameini það sem kallað er aktívismi við grunnreglur búddisma í
einstakri samsetningu, studdi fyrra nám mitt og starf í sálfræði einnig þennan
þroskaferil minn. Ég áttaði mig á að búddismi, sálfræði og aktívismi voru ekki einu
stoðirnar sem knúðu áfram þroska minn. Menntun kom þar einnig við sögu, einkum
þegar ég fór að gera mér betri grein fyrir að menntun var samnefnari þessara stoða.
Þessar þrjár stoðir voru samtvinnaðar menntun alveg frá upphafi og mynduðu
samsettan aktívista-kennara, sem ég nefni Virkjara, sem endurspeglar djúp áhrif
umhyggjusamra og einlægra leiðbeinenda sem hafa gegnt mikilvægu hlutverki í lífi
mínu. Trú mín á mannúð, að styðja aðra til að tileinka sér hana, ber vitni um
gagnkvæman kærleika.
