Opin vísindi

Rural behavioral consultation : An analysis of the effects of caregiver training via telehealth on child and family progress

Rural behavioral consultation : An analysis of the effects of caregiver training via telehealth on child and family progress


Titill: Rural behavioral consultation : An analysis of the effects of caregiver training via telehealth on child and family progress
Höfundur: Guðmundsdóttir, Kristín
Leiðbeinandi: Zuilma Gabriela Sigurðardóttir, Shahla Ala'i-Rosales
Útgáfa: 2018-12
Tungumál: Enska
Háskóli/Stofnun: Háskóli Íslands
University of Iceland
Svið: Heilbrigðisvísindasvið (HÍ)
School of Health Sciences (UI)
Deild: Sálfræðideild (HÍ)
Faculty of Psychology (UI)
ISSN: 978-9935-9328-1-5
Efnisorð: Foreldrafræðsla; Börn; Einhverfa; Dreifbýli; Parent training; Children; Autism; Rural families; Doktorsritgerðir; Fjarkennsla
URI: https://hdl.handle.net/20.500.11815/3404

Skoða fulla færslu

Útdráttur:

 
Ágrip Bakgrunnur og meginmarkmið: Markviss og snemmtæk atferlisíhlutun er gagnreynd aðferð sem mælt er með við íhlutun barna með einhverfu og skyldar þroskaraskanir. Hins vegar njóta ekki öll börn og fjölskyldur þeirra slíkrar íhlutunar né þeirrar sérfræðiþekkingar sem þarf til að ná árangri. Þar má nefna börn með einhverfu og fjölskyldur þeirra sem búa í dreifbýli víða um heim. Til þess að gera þessum fjölskyldum auðveldar að nálgast slíka þjónustu, þ.e. atferlismat og atferlisíhlutun, hafa sérfræðingar veitt hana með aðferðum fjarþjónustu (e. telehealth). Þekking á árangri slíkrar fjarþjónustu er hins vegar takmörkuð þar sem fáar rannsóknir hafa verið gerðar á áhrifum hennar. Sá rannsóknargrunnur vex þó ört. Meginmarkmið þessarar rannsóknar var að meta með tilraunasniði áhrif þess að kenna foreldrum dreifbýlisbarna með einhverfu í gegnum fjarfund. Að auki var tilgangur rannsóknarinnar að afla ítarlegra upplýsinga frá foreldrunum sem tóku þátt í rannsókninni um gagnsemi þjálfunaraðferðanna og fjarráðgjafarinnar. Aðferð: Þátttakendur í tilraununum voru fimm fjölskyldur, þ.e. foreldrar og ung börn þeirra með einhverfu, auk sérkennara eins barnsins. Fjölskyldurnar voru valdar í samráði við Greiningar- og ráðgjafarstöð ríkisins, samkvæmt tilteknum viðmiðum. Tilraun með einliðasniði (e. single-subject experimental design), var gerð til þess að meta áhrif fjarþjálfunarinnar á færni og hegðun þátttakenda. Fylgibreytur tilraunanna voru tíðni kennslufærni hjá umönnunaraðilunum og tíðni tjáskipta- og félagslegrar færni hjá börnunum. Færni foreldra og barna var skráð af 5 mínútna myndbandsupptökum sem voru mest megnis tekin í gegnum fjarfund. Samræmi matsmanna á mælingum þeirra á kennslufærni umönnunaraðilanna og hegðun barnanna, var reiknað í báðum tilraunum. Íhlutunin í rannsókninni fólst í íslenskri útgáfu af foreldraþjálfun sem nefnist Byrjum sólarmegin (e. Sunny Starts) og var þróuð við University of North Texas. Í þjálfuninni var umönnunaraðilunum kenndar kennsluaðferðir til að auka tjáskipti og félagsfærni barna sinna í dagsins önn.4 Þetta var gert með stuttri sýnikennslu á heimili hverrar fjölskyldu, auk leiðbeininga og leiðbeinandi endurgjöf (e. guided feedback) sem var síðan haldið áfram í gegnum fjarfund. Auk tilraunasniðsins var félagslegt réttmæti tilraunanna (e. social validity) kannað með eigindlegum viðtölum við foreldrana um gagnsemi íhlutunarinnar og niðurstöður. Niðurstöður: Niðurstöðurnar úr tilraununum tveimur sýndu að með þjálfun umönnunaraðilanna í gegnum fjarfund, jókst tíðni kennslufærni þeirra sem aftur hafði jákvæð áhrif á tjáskipta- og félagsfærni barnanna. Þar að auki var árangur flestra umönnunaraðilanna og barnanna enn til staðar að einum mánuði liðnum og að þremur mánuðum liðnum hjá einni fjölskyldu. Sú færni sem bæði umönnunaraðilunum og börnunum var kennd yfirfærðist auk þess á aðrar aðstæður hjá sumum fjölskyldunum. Þessar niðurstöður bæta við og staðfesta niðurstöður fyrri rannsókna á áhrifum þess að kenna foreldrum tilteknar kennsluaðferðir í dagsins önn þar sem byrjað er að kenna á heimili fjölskyldunnar og síðan haldið áfram í gegnum fjarfund. Samræmi matsmanna var viðunandi þrátt fyrir ýmsar tæknilegar áskoranir sem áttu sér stað á meðan atferlismati og þjálfun stóð. Samkvæmt bráðabirgðaniðurstöðum á gögnunum sem safnað var um félagslegt réttmæti þjálfunarinnar þá lýstu umönnunaraðilarnir breytingum í fari barna sinna sem voru í samræmi við niðurstöður tilraunanna. Þar að auki lýstu þau almennri ánægju með þjálfunina og aðferðir fjarþjónustunnar og ræddu kosti og galla þeirra. Ályktanir: Niðurstöður þessarar rannsóknar gefa til kynna að foreldraþjálfun í gegnum fjarfund, sé vænlegur valkostur fyrir fjölskyldur sem hafa takmarkaðan aðgang að gagnreyndri snemmtækri íhlutun í heimabyggð og nauðsynlegri sérfræðiþekkingu á því sviði. Hins vegar er áframhaldandi rannsókna þörf til að skoða þá þætti í ráðgjöf og meðferð sem geta enn frekar hjálpað dreifbýlisfjölskyldum og sem henta fjarþjónustu fyrir þessar fjölskyldur. Að lokum, þar sem atferlisráðgjöf með fjarþjónustu verður sí algengari, þá er mikilvægt huga að þjálfun framhaldsnema í atferlisgreiningu í slíkum aðferðum og símenntun atferlisfræðinga.
 
Abstract. Despite the documented effectiveness of systematic early behavioral intervention to improve functioning of children with autism, not all children and their families have access to such interventions. An example are children and their families living in rural areas in the world. In order to enable these families access to evidence-based interventions, methods of telehealth have been used during behavioral assessment and training. The knowledge base for telehealth methods in behavioral caregiver training is rather small, yet growing rapidly. The aim of the current research project was to experimentally evaluate the effects of using telecommunication in training of rural caregivers of children with autism. Furthermore, the aim was to gain in depth information from the caregivers on the feasibility of the telehealth methods and outcomes. Method: Participants in the experimental studies included five families; caregivers and their preschool children with autism as well as one child’s teacher. The families were selected in cooperation with the State Diagnostic and Counselling Centre in Iceland, based on predetermined inclusion criteria from the researcher. The experimental evaluation was conducted using a single-subject, multiple baseline experimental design. Dependent measures included frequency of caregiver naturalistic teaching strategies and child sociocommunicative responses during naturalistic play. Measures were collected from 5 min assessment samples conducted to a large extent via telecommunication. Interobserver agreement (IOA) was calculated in each experimental study on the occurrence of each caregiver’s teaching episodes and each child’s target responses. The intervention consisted of a training package based on a community based parent training program from the University of North Texas, Sunny Starts, which was translated to Icelandic. The training included teaching the caregivers basic naturalistic teaching strategies to increase their child’s socio-communicative skills with a brief in situ modeling,6 as well as instructions and guided feedback which was then continued via telecommunication. Results: The results of the two experimental studies showed that a brief in situ training for the caregiver and continued via telecommunication, increased their teaching skills and increased their children‘s socio-communicative skills. Furthermore, the progress of most of the caregivers and children was maintained at 1 month follow-up and at 3 month follow-up for one family. Generalization of the target responses to other settings occurred for some of the families. These results extend and confirm previous research on the effectiveness of teaching naturalistic strategies to caregivers with training beginning in situ and continued via telecommunication. Mean IOA was acceptable for all data collected despite effects of technical challenges that occurred during assessment and training. According to the preliminary analysis of the social validity data, the caregivers described changes in their children’s socio-communicative behaviors that corresponded to the results of the experimental studies. Furthermore, they described overall satisfaction with the training and telehealth procedures and reflected on the viability of the training procedures and telehealth methods. Conclusions: The results of this research indicate that training via telecommunication is a promising alternative for families that do not have access to evidence-based intervention and expertise. However, further development and experimental study is important in order to explore variables that can enhance the progress of rural families and that suit behavioral tele consultation for these families. Finally, as behavioral consultation via methods of telehealth are becoming more prevalent, it is important to consider necessary aspects of successful tele consultation when training graduate students and developing higher education training programs in behavior analysis.
 

Skrár

Þetta verk birtist í eftirfarandi safni/söfnum: