Globally, electric vehicles (EVs) are being touted by countries and international organizations as a key transition technology to decarbonize the road transport sector. Yet, other researchers have suggested that EVs may not be a silver bullet solution, and public debates frequently question the embedded environmental impacts of EV’s battery packs, electricity source, and potential to add to peak load, thus challenging grid systems and potentially requiring greater electrical generation capacity. EVs can be considered a technological solution to decarbonizing the urban transport sector, and studies have pointed out the need to consider both behavioural (demand-side) and technological approaches.
This thesis attempts to address these challenging questions regarding EV integration through a multi-layered approach in which EVs are assessed at a product and urban level in terms of greenhouse gas (GHG) emissions and electricity grid peak load impacts. Lastly, the thesis aims to characterize an intergenerationally ‘safe and just’ urban mobility system to contextualize the discussion surrounding EVs within a global sustainability framework, allowing for interpretation of what development pathways may provide the best results in terms of sustainability.
Intending to expand the conversation surrounding EVs, the results of the thesis suggest that a large-scale integration of EVs without car fleet reductions and other Avoid-Shift-Improve strategies may not be sufficient for achieving this intergenerational ‘safe and just’ sustainability. Rather than taking an EV-centric technological approach, it is suggested that accessibility and behavioural approaches should be equally considered, with the approach taken relevant to the context of the urban area in question when attempting to decarbonize a region’s road transport sector. Thus, rather than seeing EVs as a silver bullet, this research suggests that they should seen as a single potential solution within a suite of solutions that should be used in the right context (i.e. low carbon electrical grid intensity and situations where the accessibility, travel distance, and public/active transport modes cannot provide sufficient mobility provisioning). It is the aim of this thesis that the results of this work can be used to inform policy makers and urban planners of the value of taking balanced supply- and demand-side solution approaches relevant to the local context and help them develop more sectorally-focused policies tied to sectorally characterized ‘safe and just’ state to help guide the urban mobility sector towards intergenerational sustainability.
Á heimsvísu eru rafknúin farartæki (EVs) kynnt af löndum og alþjóðastofnunum sem
lykiltæki í umbreytingunni til að minnka losun í vegaflutningum. Samt hafa vísindamenn
gefið til kynna að rafbílar séu kannski ekki besta lausnin og opinber umræða efast oft um
innbyggð umhverfisáhrif rafhlaðna, raforkugjafans og möguleika á að auka á hámarksálag
og storka þannig rafmagnskerfinu sem geti krafið meiri raforkuframleiðslu. Líta má á rafbíla
sem tæknilausn til að draga úr kolefnislosun í flutningageiranum í þéttbýli og rannsóknir
hafa bent á nauðsyn þess að huga að hegðunaraðferðum (eftirspurnarhliðinni) og tæknilegum
aðferðum.
Þessi ritgerð reynir að takast á við þessar krefjandi spurningar varðandi samþættingu rafbíla
með marglaga nálgun þar sem rafbílar eru metnir á vöru- og þéttbýlisstigi með tilliti til
losunar gróðurhúsalofttegunda (GHG) og áhrifa á hámarksálag raforkunetsins. Loks miðar
ritgerðin að því að einkenna „öruggt og réttlátt“ hreyfanleikakerfi í þéttbýli milli kynslóða
til að setja umræðuna um rafbíla í samhengi innan alþjóðlegs sjálfbærniramma, sem gerir
kleift að túlka hvaða þróunarleiðir geta gefið bestan árangur hvað varðar sjálfbærni.
Niðurstöður ritgerðarinnar er ætlað að bæta við umræðuna um rafbíla og benda á að stórfelld
aukning rafbíla án þess að minnka bílaflota og aðrar avoid-shift-improve aðferðir gæti ekki
verið nægjanleg til að ná fram þessari „öruggu og réttlátu“ sjálfbærni milli kynslóða.
Í stað þess að nota rafbílamiðaða tækninálgun er lagt til að aðgengis- og hegðunaraðferðir
verði jafnt skoðaðar í samhengi við viðkomandi þéttbýli þegar reynt er að minnka
kolefnislosun vegasamgangna á því svæði.
Þess vegna, frekar en að líta á rafbíla sem silfurkúlu, benda þessar rannsóknir til að rafbílar
séu aðeins ein möguleg lausn innan mengis fjölda lausna sem ætti að nota í réttu samhengi
(þ.e. lágt kolefnisrafmagnsstyrkur og aðstæður þar sem aðgengi, fjarlægðir og aðrir
flutningsmátar geti ekki veitt nægjanlegan hreyfanleika).
Markmið þessarar ritgerðar er að hægt sé að nota niðurstöður hennar til að upplýsa
stefnumótendur og borgarskipulagsfræðinga um gildi þess að fara leið sem tekur mið af bæði
framboðs- og eftirspurnarhliðinni sem tekur einnig tillit til staðbundins samhengis ásamt því
að hjálpa þeim einstaklingum að þróa með sér nálgun sem byggi á sectorally-focused nálgun
sem einkennist af „öruggri og réttlátri“ nálgun sem ætlað er að hjálpi við hreyfanleika í
þéttbýli í átt að sjálfbærni milli kynslóða.
