Children’s play in preschools is a complicated phenomenon studied
extensively from different perspectives and paradigms. This study draws on
the work of William Corsaro, to develop a study that used the sociology of
childhood perspective, with particular focus on understanding children’s
knowledge and experiences. The aim of the study is to gain a better
understanding of how children explain their activities in their preschool
settings, how they experience rules in their play activities, and how they see
the role of educators in their play. The purpose is to better understand
children’s play by seeking their views on their participation in peer cultures.
This thesis reports on a multiple-case study inspired by ethnographic
approaches. The study was conducted with two groups of children in two
preschools in Reykjavík, Iceland, with children aged 3-6. Video-recordings
from the ethnographic approach were used to support children’s
conversations about their participation in the preschool activities. These
conversations were captured through video-simulated accounts.
The main findings indicate that most children explained that their
preferred activities were those in which they could take on various roles
and make decisions about how to use the material as play. The children’s
explanations are related to how make-believe play has been defined. In
other words, the children described themselves as playing when they
created an imaginary situation, took on roles, and followed the rules
relevant for the play. The children used different strategies to challenge
adult-initiated rules, which often were related to who could play, and who
could not, in the activity. The children’s status and power in their peer
culture influenced how they saw the educator’s role in their play. They
agreed that the educators seldom took part in their play; their role was
often to be close to the children, observe and react when the children
needed help or when something went wrong.
A major implication of the study is a better understanding of children’s
play in peer cultures from the children’s perspectives. The study highlights
the importance of listening to children’s views of activities that concern
them. The findings are valuable for early childhood educators to support
understandings of how children explain their activities in their preschool
settings, including the different strategies they use to include some and not
others in their play, and how educators might reconsider their participation
in children’s play by observing their status and power in the peer culture.
Leikur barna í leikskólum er flókið fyrirbæri sem hefur verið rannsakað út
frá mismunandi sjónarhornum og kenningum. Rannsókn þessi byggir á
hugtökum William Corsaro um félagsfræði bernskunnar þar sem leitast er
við að læra af þekkingu barna og reynslu. Markmiðið er að öðlast frekari
skilning á því hvernig börn útskýra leik og aðrar athafnir í leikskólanum,
hvernig þau upplifa reglur leikskólans og hvernig þau útskýra hlutverk
fullorðinna í leik þeirra. Tilgangurinn er að auka skilning fullorðinna á leik
barna með því að fá fram sjónarmið barnanna sjálfra á athafnir sínar í hópi
jafningja í leikskólanum.
Notað var blandað rannsóknarsnið við gagnaöflun, aðferðir
tilviksrannsókna og etnógrafíu. Þátttakendur í rannsókninni voru börn
þriggja til sex ára, í tveimur leikskólum í Reykjavík, einni deild í hvorum
skóla. Myndbandsupptökur voru notaðar sem kveikja að umræðu um
athafnir barnanna í leikskólunum. Athafnir barnanna voru teknar upp á
myndband, börnin horfðu á það og útskýrðu það sem fram fór á
upptökunum.
Helstu niðurstöður sýna að börnin útskýrðu athafnir sínar sem leik þegar
þau gátu tekið sér hlutverk og ákveðið hvernig þau notuðu þann efnivið sem
þau höfðu aðgang að. Þær útskýringar má tengja við það hvernig hlutverkaeða
ímyndunarleikur barna hefur verið skilgreindur. Í leik notuðu börnin
fjölbreyttar leiðir til þess að takast á við þær reglur sem fullorðnir settu, oft í
þeim tilgangi að ákveða hvaða börn mættu vera með í leik og hver ekki.
Staða barnanna í jafningjahópnum hafði áhrif á hvernig þau litu á hlutverk
fullorðinna í leik. Börnin voru sammála um að hinir fullorðnu tækju sjaldan
eða aldrei þátt í leik þeirra; hlutverk þeirra væri að vera nálægt börnunum á
meðan þau léku, fylgjast með þeim og bregðast við þegar þau þurftu á
aðstoð að halda eða þegar eitthvað fór úrskeiðis.
Rannsóknin gefur glöggva mynd af leik barna í leikskólum út frá þeirra
eigin sjónarhorni og sýnir hversu mikilvægt er að hlusta á börn, reynslu
þeirra og þekkingu á því samfélagi sem þau eru þátttakendur í.
Niðurstöðurnar geta verið gagnlegar fyrir starfsfólk leikskóla og aukið
skilning þess á því; hvernig börn útskýra athafnir sínar í leikskólanum þ.e.
hvaða athafnir eru leikur í þeirra augum, hvaða leiðir börn nota til þess að
bjóða sumum börnum til leiks en útiloka önnur, og hvernig fullorðnir geta
endurskoðað hlutverk sitt í leik barna með því að fylgjast með stöðu
barnanna í jafningjahópnum.
